Τι κορμί έχω ο πούστης

Πραγματικά έχω μείνει άφωνος με την κακοψυχία και το φθόνο ορισμένων ανθρώπων που μέχρι πρότινος θεωρούσα φίλους μου. Αλλά δεν πειράζει, υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές. Θα βρω άλλους φίλους, πραγματικούς, που θα εκτιμούν αυτά που προσφέρω στον κόσμο: Ομορφιά, χάρισμα, θετική αύρα.
Τα τελευταία χρόνια απείχα αναγκαστικά από τον αθλητισμό λόγω φόρτου εργασίας και αναπόφευκτα πέταξα λίγη(;) κοιλίτσα. Οι θεωρητικά «φίλοι» μου, δεν έχαναν ευκαιρία να στάξουν χολή και να εξαπολύουν δηλητηριώδη σχόλια γι’αυτήν: «Το πουλί σου τώρα μπορείς να το δεις ρε μαλάκα;», «Κώστα να ακουμπήσω το ποτήρι μου πάνω;» κτλ…
Γύρισε ο τροχός όμως. Εδώ και 10 μέρες θυμήθηκα τα νιάτα μου και είμαι πιο φιτ και από τον Κατακουζηνό στο Κωνσταντίνου κι Ελένης. Η αδρεναλίνη μου έχει χτυπήσει κόκκινο. Καλάθια στο μπάσκετ όπως αυτό, είναι ρουτίνα. Όσο για το σώμα μου… Το σμιλευμένο σώμα μου… Βγαλμένο από τα πιο φιλήδονα όνειρα του Hollywood: